Je DNA bevat een ongelooflijke hoeveelheid informatie in een zeer kleine ruimte. Onlangs hebben onderzoekers gekeken naar DNA als een methode om grote hoeveelheden digitale gegevens die momenteel zijn opgeslagen op de harde schijf te bewaren. DNA-opslag heeft nog een voordeel, ook: Het kan tot 2000 jaren duren zonder te breken, volgens recente experimenten gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Chemical Society, plaats deze week, en gerapporteerd door Hacked.
Onze harde schijven kan vrij stabiel lijken voor nu, maar omwille van wat ze gemaakt, zullen ze waarschijnlijk breken na een paar decennia. Als we doorgaan met het digitaliseren van onze geschiedenis, met een stabiele manier om deze informatie op te slaan zal steeds belangrijker-eerder dit jaar te worden, Internet pionier Vint Cerf waarschuwde dat, "We zijn nonchalant gooien al onze gegevens in wat zou een informatie zwart gat, zonder te worden te beseffen. "
Een team van Zwitserse ingenieurs hopen DNA dienst als methode om meer gegevens. Vandaag kunnen onze harde schijven maximaal vijf terabytes aan gegevens, gecodeerd met de nullen en enen van de binaire code. Maar als gegevens werden opgeslagen in het DNA, kan de chemische vier nucleotiden (A, C, G en T) theoretisch houden tot 300.000 terabytes. De onderzoekers wilden ook om te zien of het DNA in staat om informatie langer vast te houden dan een harde schijf nu doet (dat is ongeveer een paar decennia) zou zijn. Ze gecodeerd DNA met 83 kilobytes van de tekst geschreven in de 13e en 10e eeuw. Zij worden opgeslagen in de DNA-silica bollen om het te beschermen, en vervolgens opgewarmd tot 160 graden Fahrenheit voor een week het equivalent van het houden van het op 50 graden gedurende 2000 jaar. Toen de onderzoekers het DNA gedecodeerd, vonden ze geen fouten, wat aangeeft dat de DNA hield goed stand en de informatie die ze gecodeerd intact gebleven.
Het is niet waarschijnlijk dat uw volgende computer uw gegevens op te slaan in het DNA. Het is nog steeds onbetaalbaar, en er is geen systeem om te zoeken en archiveren van de informatie-iets de Zwitserse onderzoekers van plan om te kijken naar in de nabije toekomst. Maar digitale archieven kan beginnen met behulp van DNA eerder dan je denkt; het niet langer zinvol om onze gedigitaliseerde culturele documenten te gooien in een informatieve zwart gat.
.
